Αναρτήσεις

Υπάρχει τελικά δράκος

Εικόνα
Το παραμύθι έχει τελικά δράκο και είναι επικίνδυνος για όλους. Σε καμία περίπτωση η συγκέντρωση όλων των πολεμικών μηχανών των χωρών, που διέλυσαν τη Συρία, δε γίνεται για να προστατευτεί ο ταλαιπωρημένος λαός της Συρίας. Η συγκέντρωση λοιπόν των δυνάμεων εκείνων που θέλουν να μοιράσουν το ενεργειακό κομμάτι της περιοχής γίνεται με γνώμονα τα δικά τους και μόνο συμφέροντα. Δυστυχώς η ιστορία δεν έχει διδάξει τίποτα στους διορισμένους ηγέτες των χωρών και ο λαός της εκάστοτε χώρας που έχουν επιλέξει να καταστρέψουν θα υποφέρει και θα μετράει χιλιάδες νεκρούς. Οι λαοί πρέπει και μπορούν να αντιδράσουν σε όλες τις χώρες και να μην επιτρέπουν να σύρονται σε πολέμου που εξυπηρετούν τα συμφέροντα μιας παγκόσμιας ολιγαρχίας. Καμία χώρα δε θα καρπωθεί τα οφέλη ενός ενεργειακού κοιτάσματος, καμία χώρα δε θα αφεθεί να εκμεταλλευθεί μόνη της τα κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικού αερίου αλλά θα συρθεί να ζητήσει τη βοήθεια των μεγάλων εταιρειών προκειμένου να γίνει η εξόρυξη και να κρατήσει κι αυτή

Το σάπιο παλαιοκομματικό σύστημα είναι ακόμη παρόν

Την  Παρασκευή 3/7/2015 και συγκεκριμένα στις 19:30 η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να αποδείξει σε όλους τους επικριτές της ότι μπορεί να αποτελέσει το φάρο για μια ευρύτερη κοινωνική και ανθρωπιστική αλλαγή. Μια αλλαγή η οποία θα επέλθει μέσα από την κατανόηση της υφιστάμενης κοινωνικής κατάστασης, την ανάδειξη της ενότητας ως κυρίαρχου συνθήματος, το σεβασμό της άλλης άποψης, της ανάδειξης του ρόλου του πολίτη και το γύρισμα της πλάτης απέναντι σε παλιές εμφυλιοπολεμικές  τακτικές και πρακτικές που προβάλλονται δυστυχώς μέσα από το γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο αλλά και από τους εκπροσώπους μας στο ελληνικό κοινοβούλιο. Σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να γίνουν δύο διαφορετικές συγκεντρώσεις, αλλά μία όπου όλοι θα είχαν το λόγο και το χρόνο να εκθέσουν τα επιχειρήματά τους, τις απόψεις τους, τις σκέψεις τους κι ενδεχομένως τα πραγματικά δεδομένα που θα έπειθαν όλους εμάς για την ορθή επιλογή μας! Μόνο έτσι θα είχαν βάση οι ευχές και οι φωνές για ενότητα και όχι διχασμό. Δυστυχώς επι

2 Δεκεμβρίου μία ημέρα μετά

Εικόνα
                     2 Δεκεμβρίου μία ημέρα μετά  2 Δεκεμβρίου, μία μέρα μετά την… παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS [1] , μία ημέρα μετά την παγκόσμια προβολή, μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενός ιού που ευθύνεται για το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, ανθρώπων που προέρχονται απ’ όλες τις χώρες, απ’ όλες τις ηλικίες, τις κοινωνικές τάξεις και τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Αναμφίβολα πρόκειται για έναν ιό ο οποίος απειλεί όλους τους σεξουαλικά, και όχι μόνο, ενεργούς ανθρώπους αυτού του κόσμου. Πως μεταδίδεται το AIDS [2] ; Πως δε μεταδίδεται το AIDS [3] ; Πρόκειται λοιπόν για έναν ιό ο οποίος απειλεί τους ανθρώπους που κάνουν έρωτα; Πρόκειται για έναν ιό που απειλεί μόνο τους νέους; Πρόκειται για έναν ιό ο οποίος απειλεί κυρίως τους ομοφυλόφιλους; Πρόκειται για έναν ιό που απειλεί όλους τους άλλους εκτός από εμένα; Πρόκειται για έναν ιό που απειλεί όσους δεν είναι κοντά στο Θεό; Πολλά, κι ενδεχομένως άλλα τόσα ερωτήματα π

Οι ιδέες όμως παραμένουν και μας οδηγούν

Σήμερα, 17 Νοεμβρίου 2014,  η κοινωνία μας εξακολουθεί να βρίσκεται σε μία παρατεταμένη κρίση, οι πολίτες παραμένουν εγκλωβισμένοι στα καθημερινά τους προβλήματα, στα προσωπικά τους άγχη και διλήμματα, στις ανάγκες των μελών της οικογενείας τους και στα χιλιάδες αναπάντητα ερωτήματα που προέρχονται κυρίως από τα χείλη των μικρών παιδιών που ρωτούν για το σήμερα, για το αύριο, για το καλύτερο… μέλλον. Ρωτούν για τα μελλούμενα, λες και οι μεγάλοι ξέρουν τι θα φέρουν αυτά, λες και οι μεγάλοι με την πείρα τους μπορούν να προβλέψουν τι θα προσδώσει το παρόν και το παρελθόν στη δυναμική του αύριο, γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το μέλλον καθορίζεται και διαμορφώνεται από τις ενέργειες αυτών που εργάζονται σήμερα και χτες, και που  επιβάλλουν - ούμε ένα συγκεκριμένο αύριο στις επόμενες γενιές. Σήμερα, λοιπόν καταλαβαίνουμε περισσότερο από ποτέ ότι την 17 η Νοεμβρίου 1973 οι φοιτητές προέταξαν μπροστά στα όπλα τις ιδέες τους, τα επιχειρήματά τους για μία δημοκρατική κοινωνία η οπο

Οι ευθύνες ενός ενεργού πολίτη

Εικόνα
Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να γράφεις για πράγματα που σε κάνουν να αισθάνεσαι καλά και ταυτόχρονα να μπορείς να περάσεις στους συμπολίτες σου κάποια μηνύματα, πάντα με τον κίνδυνο να παρασυρθείς από τα "εγωιστικά" και υποκειμενικά σου κίνητρα, που να έχουν να πουν κάτι, να είναι επίκαιρα και ενδεχομένως σύγχρονα και που θα τους ενεργοποιήσουν προκειμένου να δραστηριοποιηθούν και κυρίως να πάρουν στα χέρια τους το μερίδιο εκείνο της ευθύνης που τους ανήκει. Στηριζόμενοι πάντοτε σε δημοκρατικές διαδικασίες που βασίζονται στην ειλικρίνεια, το σεβασμό προς την ανθρώπινη υπόσταση, το σεβασμό προς τους θεσμούς, το νόμιμο και κυρίως το ηθικό. Όταν όμως δεν μπορούμε να βρούμε τις λέξεις, όταν δεν μπορούμε να σκεφτούμε το περιεχόμενο του νέου κειμένου που θέλουμε να γράψουμε, όταν βασανιζόμαστε επί μακρό χρονικό διάστημα να οραματιστούμε το κατάλληλο κείμενο που θα επιθυμούσαμε να γράψουμε ε τότε δεν είναι κακό να ψάξουμε να βρούμε μήπως κάποιος άλλος έχει γράψει κάτι σχετικό με
Η Δημοκρατική Αφύπνιση των Λαών Η σύγχρονη ελληνική αλλά και παγκόσμια κοινωνική πραγματικότητα μας θυμίζει ολοένα και περισσότερο τις συνθήκες ζωής και δράσης που αναπτύχθηκαν Μεσαίωνα. Σχεδόν καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της ανυπαρξίας του πολιτικού συστήματος να προστατεύσει τους πολίτες από κάθε φύσης κινδύνους. Παρατηρούμε  τους λίγους να προσπαθούν να διαμορφώσουν συνθήκες που θα εγκλωβίσουν τους πολλούς σε καταστάσεις άγχους, καθημερινής ανησυχίας για το μέλλον των οικογενειών τους αλλά και της καθημερινότητάς τους, ανησυχίας για την ίδια τους τη σωματική ακεραιότητα λόγω της αύξησης της εγκληματικότητας και κυρίως επιδιώκουν να τους εγκλωβίσουν στα στενά όρια ενός κοινωνικοοικονομικού πλαισίου όπου θα φοβούνται, οι πολίτες, να αλλάξουν την υφιστάμενη πραγματικότητα διότι δεν θα επιθυμούν να γνωρίσουν αν το αύριο είναι περισσότερο φωτεινό από το σημερινό σκοτάδι που βιώνουν κι έχουν ίσως αποδεχτεί. Το απόσπασμα από την ταινία του 1940 μας θυμίζει ότι ο λαός χρειάζετα

Η προσπάθεια επιβολής «fast food» αξιολόγησης στην εκπαίδευση

Μετά την κωμωδία, μέχρι δακρύων, με τις φωτοτυπίες και τα χρήματα που κατασπαταλήθηκαν, τη συνεχιζόμενη πρόσληψη αναπληρωτών εκπαιδευτικών ακόμη και σήμερα, την ανάδειξη, μετά από πιέσεις, των υποσιτισμένων μαθητών, την εξαντλητική, έως εξευτελιστική, μείωση των μισθών των εκπαιδευτικών, τις ελλείψεις των σχολικών μονάδων σε εποπτικό, εκπαιδευτικό, λειτουργικό υλικό αλλά και την ακαταλληλότητα πολλών χώρων των ιδίων των σχολείων, το αθάνατο ελληνικό κράτος ασχολείται πλέον και με μεγάλη προσήλωση με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Μάλιστα το Υπουργείο μας έφτασε σε σημείο να ζητά τη συνδρομή εμπειρογνωμόνων του εξωτερικού προκειμένου να διαμορφώσει το κατάλληλο, γι’ αυτό, πλαίσιο αξιολόγηση και ενδεχόμενης απομάκρυνσης εκπαιδευτικών, παρόλο που η Υπουργός μας το αρνείται. Εικάζουμε ειδικών του εξωτερικού διότι κανένας υπεύθυνος, σε όποια θέση κι αν βρίσκεται, δεν είχε το θάρρος να αποκαλύψει, μέρος έστω, των προθέσεών τους στους συνεργάτες του που είναι οι ίδιοι οι εκπαιδε