Το σάπιο παλαιοκομματικό σύστημα είναι ακόμη παρόν

Την  Παρασκευή 3/7/2015 και συγκεκριμένα στις 19:30 η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να αποδείξει σε όλους τους επικριτές της ότι μπορεί να αποτελέσει το φάρο για μια ευρύτερη κοινωνική και ανθρωπιστική αλλαγή. Μια αλλαγή η οποία θα επέλθει μέσα από την κατανόηση της υφιστάμενης κοινωνικής κατάστασης, την ανάδειξη της ενότητας ως κυρίαρχου συνθήματος, το σεβασμό της άλλης άποψης, της ανάδειξης του ρόλου του πολίτη και το γύρισμα της πλάτης απέναντι σε παλιές εμφυλιοπολεμικές  τακτικές και πρακτικές που προβάλλονται δυστυχώς μέσα από το γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο αλλά και από τους εκπροσώπους μας στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να γίνουν δύο διαφορετικές συγκεντρώσεις, αλλά μία όπου όλοι θα είχαν το λόγο και το χρόνο να εκθέσουν τα επιχειρήματά τους, τις απόψεις τους, τις σκέψεις τους κι ενδεχομένως τα πραγματικά δεδομένα που θα έπειθαν όλους εμάς για την ορθή επιλογή μας! Μόνο έτσι θα είχαν βάση οι ευχές και οι φωνές για ενότητα και όχι διχασμό. Δυστυχώς επιδιώχθηκε η πόλωση και η ακραία και φτηνή κίτρινη «πολιτική» αντιπαράθεση μεταξύ των υποστηρικτών του ΝΑΙ και του Όχι.

Τι φοβήθηκαν; Ότι θα υπάρξει ένταση από τον κόσμο; από το λαό από αυτούς που συνεχώς βάζουν πλάτη στα δύσκολα; Άλλωστε στα ATM όλοι μαζί δεν είμαστε στην ουρά; στα μάρκετ όλοι μαζί δεν αγοράζουμε ζυμαρικά; στις καφετέριες όλοι μαζί δεν παραμιλάμε; Γιατί δεν έδωσαν μια ευκαιρία στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Ο λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτε, άλλωστε δεν γνωρίζει επακριβώς τι πρέπει να ψηφίσει (ΟΧΙ ή ΝΑΙ) και για πιο λόγο, δε γνωρίσει τις συνέπειες από την απόφασή του, αφού δεν έχει ενημερωθεί από κανέναν από αυτούς που φωνάζουν στα κανάλια. Κυρίως δε θέλει σε καμία περίπτωση να κατηγορηθεί από το φίλο του, το γείτονά του, το συνεργάτη του και κυρίως τα παιδιά του για την απόφαση που πρέπει να επιλέξει (και όλοι τη χαρακτηρίζουν μέσα τους ως λανθασμένη) μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και κυρίως μέσα σε συνθήκες τρόμου, φόβου, συνεχών ψεμάτων και ενός αβέβαιου μέλλοντος που με συνέπεια καλλιεργούν όλοι όσοι τον εκπροσωπούν στην ελληνική βουλή και παρουσιάζονται καθημερινά στον τηλεοπτικό του δέκτη.

Το θέατρο του παραλόγου μπροστά μας, ο λαός να πρέπει να στηθεί στις ουρές προκειμένου να βγάλει τα λίγα ευρώ που του επιτρέπουν, συνταξιούχοι να κλαίνε και να κάθονται στα πεζοδρόμια, νέοι στις καφετέριες προκειμένου να νιώσουν ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει, οι εταίροι, οι γείτονές μας να βγάζουν χολή και μίσος απέναντι σε μια χώρα που κάποτε, για τους βαλκάνιους, ήταν πρότυπο ανάπτυξης και δημοκρατίας.

Και φυσικά από την άλλη οι βουλευτές να αδειάζουν πρώτοι τα μηχανήματα ανάληψης χρημάτων, να βγάζουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, να διορίζουν ακόμη και τώρα συγγενείς και φίλους στο δημόσιο, να βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και να υβρίζονται με χυδαίες και πεζοδρομιακές εκφράσεις, να γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προτάσεις που ούτε μαθητές της Α΄ δημοτικού δε θα έγραφαν και τέλος να είμαστε αναγκασμένοι εμείς να πρέπει επιλέξουμε ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ και μάλιστα να αισθανόμαστε  ένοχοι που θα βρεθούμε μαζί με κάποιους από αυτούς στην κυριακάτικη επιλογή μας.

Σε καμία περίπτωση δε θα αλλάξει κάτι σε αυτή τη χώρα αν σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς δεν αποφασίσουν να επιλέξουν ως μελλοντικούς βουλευτές ανθρώπους που θέλουν πρωτίστως να βοηθήσουν εμάς, τον περήφανο ελληνικό λαό, που να θέλουν αν βοηθήσουν τον τόπο τους όχι για μικροπολιτικούς λόγους αλλά για λόγους ανάπτυξης, έχοντας καταστρώσει ένα μακροπρόθεσμο πλάνο το οποίο να στηρίζεται στη διαφάνεια και στην πλήρη πραγματοποίησή του, γνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες της τοπικής περιοχής αλλά παράλληλα να αποτελεί ένα κομμάτι του πάζλ από την ανάπτυξη της ελληνικής επικράτειας.

Φτάνουν τα μεγάλα και ψεύτικα λόγια, φτάνει η εύκολη μεταβίβαση των ευθυνών στις πλάτες ενός κουρασμένου, ψυχικά και οικονομικά, λαού, φτάνει ο κιτρινισμός και ο λαϊκισμός, επιτέλους ας αναλάβουν κι αυτοί τις ευθύνες τους και πράξουν το σωστό αλλιώς θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες και κληθούν να λογοδοτήσουν στην ελληνική δικαιοσύνη.

Ο λαός δε θέλει αίμα, δε θέλει αντιδικίες, δε θέλει να αναβιώσουν ξεχασμένα πάθη και μίση από άσχημες και δύσκολες εποχές, που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε και κυρίως οι άνθρωποι που τις έζησαν και βίωσαν το θάνατο και το φόβο. Ο ελληνικός λαός απαιτεί εδώ και τώρα οι πολιτικοί να αποδείξουν ότι γνωρίζουν να κάνουν αυτό το οποίο ο ελληνικός λαός τους εξέλεξε, να ασκούν πολιτική προς όφελος της πατρίδας τους και κυρίως των πολιτών της, όλων ανεξαιρέτως ανεξαρτήτου κόμματος, θρησκείας, ιδεολογικής τοποθέτησης, καταγωγής και προέλευσης. Εμείς  όλοι θα βάλουμε πλάτες για να κάνουμε πάλι την Ελλάδα, κυρίαρχη δύναμη, δύναμη πολιτισμού, δύναμη ανάπτυξης και δημιουργίας, αρκεί βέβαια να βρεθεί κάποιος επιτέλους  από όσους μας κυβερνούν να πει την αλήθεια όσο πικρή κι αν είναι αυτή.

Ηλίας Βλάχος

Δάσκαλος-Κοινωνιολόγος