Οι ιδέες όμως παραμένουν και μας οδηγούν

Σήμερα, 17 Νοεμβρίου 2014,  η κοινωνία μας εξακολουθεί να βρίσκεται σε μία παρατεταμένη κρίση, οι πολίτες παραμένουν εγκλωβισμένοι στα καθημερινά τους προβλήματα, στα προσωπικά τους άγχη και διλήμματα, στις ανάγκες των μελών της οικογενείας τους και στα χιλιάδες αναπάντητα ερωτήματα που προέρχονται κυρίως από τα χείλη των μικρών παιδιών που ρωτούν για το σήμερα, για το αύριο, για το καλύτερο… μέλλον.

Ρωτούν για τα μελλούμενα, λες και οι μεγάλοι ξέρουν τι θα φέρουν αυτά, λες και οι μεγάλοι με την πείρα τους μπορούν να προβλέψουν τι θα προσδώσει το παρόν και το παρελθόν στη δυναμική του αύριο, γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το μέλλον καθορίζεται και διαμορφώνεται από τις ενέργειες αυτών που εργάζονται σήμερα και χτες, και που  επιβάλλουν - ούμε ένα συγκεκριμένο αύριο στις επόμενες γενιές.

Σήμερα, λοιπόν καταλαβαίνουμε περισσότερο από ποτέ ότι την 17^η Νοεμβρίου 1973 οι φοιτητές προέταξαν μπροστά στα όπλα τις ιδέες τους, τα επιχειρήματά τους για μία δημοκρατική κοινωνία η οποία θα στηρίζεται στην ισότητα, στην ισονομία και στην ισοπολιτεία. Πολλοί ενδεχομένως και να μην πίστευαν ότι μια χούφτα φοιτητές θα επηρέαζαν μια ολόκληρη κοινωνία, μια ολόκληρη εποχή. Σε καμία περίπτωση, ακόμη και οι ίδιοι οι φοιτητές, δε θα πίστευαν ότι η συγκεκριμένη ημερομηνία θα εορταζόταν κάποτε στα σχολεία και θα γράφοντας τραγούδια και ποιήματα για αυτούς. Σε καμία περίπτωση δε θα πίστευαν ότι τα συνθήματα που θα έγραφαν και θα φώναζαν θα ήταν επίκαιρα και το 2014. Σε καμία περίπτωση δε θα ήθελαν να αντιμετωπίσουν την υφιστάμενη κρίση του σήμερα οι πολίτες  με απραξία, απογοήτευση και κλειστά στόματα. 

Όπλο στα χέρια των ανθρώπων θα πρέπει να είναι το μολύβι και τα γραπτά, η συνεννόηση και διάθεση για κατανόηση της διαφορετικής ιδεολογίας και κουλτούρας αλλά και της ανάγκης για προβολή όλων των απόψεων ακόμη κι αν διαφωνεί κάποιος μαζί τους. Η δυναμική που προέρχεται από τον ίδιο το λαό έχει τη βάση της στη διαφορετικότητα, στην καθημερινή ανταλλαγή απόψεων στο σχολείο, στο δρόμο, στο καφενείο και κυρίως μέσα στην ίδια την οικογένεια.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι η δύσκολη καθημερινότητα πρέπει και μπορεί να μας αποτρέψει από το να συζητάμε μεταξύ μας, από το να φιλοσοφούμε και να αναπτύσσουμε τις απόψεις μας μπροστά σε κοινό, ακόμη κι  αν αυτό διαφωνεί και σε αρκετές των περιπτώσεων δυνατά και προσβλητικά. Οι απόψεις δεν πρέπει να μένουν κρυμμένες  και να βασανίζουν τον κάτοχό τους, πρέπει να γίνονται αντικείμενο συζητήσεων και στο τέλος να κρίνονται ως εφικτές ή όχι.

Η κοινωνία μας χρειάζεται ανθρώπους που τολμούν να μιλήσουν και να προτείνουν συγκεκριμένες θεωρίες αλλά και πρακτικές, χρειάζεται ανθρώπους που θα αποφασίσουν να βγουν έξω από τον προσωπικό τους μικρόκοσμο και θα μοιραστούν με τους συμπολίτες τους τις δικές τους σκέψεις που ενδεχομένως να είναι και κοινές και που η εφαρμογή τους θα κάνει καλό τόσο την τοπική κοινωνική πραγματικότητα όσο και την ευρύτερη κοινωνία μας.

 Πολλοί σήμερα να πιστεύουν ότι ο αγώνας των φοιτητών του Πολυτεχνείου να μην είχε και τα αναμενόμενα αποτελέσματα για την ελληνική κοινωνία, πολλοί επίσης και να έχουν συγκεκριμένα επιχειρήματα κατονομάζοντας και αγωνιστές όπου με την μετέπειτα πολιτική τους πορεία να είναι κι ενδεχομένως αρνητικό παράδειγμα για τις νεότερες γενιές μαχόμενων πολιτών και πολιτικών. Εμάς σήμερα πραγματικά δε θα πρέπει καν να μας αγγίζει η μετέπειτα πορεία συγκεκριμένων ατόμων, διότι υπήρξαν εκατοντάδες άνθρωποι,  άγνωστοι στο ευρύ κοινό, που ενδεχομένως να έχουν κάνει στην «άγνωστη» καθημερινότητά τους πολλά περισσότερα από τα προβεβλημένα στελέχη του… χτες, που σίγουρα έχασαν το δρόμο τους καιν τις αρχές για τις οποίες αγωνίστηκαν.

Οι ιδέες και ο αγώνας όμως όλων φοιτητών του Πολυτεχνείου και του ελληνικού λαού που ενώθηκε μαζί τους, πρέπει να μας καθοδηγεί ώστε να φτάσουμε εμείς σήμερα, αύριο μεθαύριο, όλοι ενωμένοι για την επίτευξη του μακροπρόθεσμου  στόχου που αυτοί έθεσαν, για μια καλύτερη κοινωνία, για ένα καλύτερο παρόν για εμάς και τα παιδιά μας για μια δημοκρατικότερη κοινωνία, όπου όλοι θα ανέχονται και θα επικροτούν ή θα απορρίπτουν με επιχειρήματα τη διαφορετική και γιατί όχι την αντίθετη άποψη.

 Η κρίση του σήμερα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας αποτρέψει από το να σκεφτόμαστε και να συζητάμε τις σκέψεις μας αλλά και τα όνειρά μας για μια καλύτερη κοινωνία, δεν πρέπει να παραμένουμε προσκολλημένοι στα προβλήματα του σήμερα αλλά να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο σκέψης, συζήτησης και ανάληψης πρωτοβουλιών που θα βοηθήσουν να έρθει το μέλλον που όλοι ονειρευόμαστε και δε θέλουμε να μείνει μόνο…  στα όνειρά μας.

                                                              Ηλίας Βλάχος

Δάσκαλος Δημοτικού Σχολείου Λεωνιδίου