ΟΜΟΡΦΑ ΟΝΕΙΡΑ
Όμορφα όνειρα
Ο πολίτης του 21ου αιώνα, καθημερινά προσπαθεί να διαμορφώσει, να οργανώσει και συνάμα να ολοκληρώσει το δικό του πλαίσιο ιδεών και αξιών, δια μέσου του οποίου θα αναπτύξει δράσεις, που θα τον φέρουν να διεκδικεί τη θέση που του «αξίζει» στο υφιστάμενο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, στο οποίο αποτελεί μέλος, συνεργάτη και συμμέτοχο για όλα τα θετικά ή αρνητικά επιτεύγματα.
Η σημερινή, ταχύτατη, εποχή της ανταγωνιστικότητας και του εγωκεντρισμού δεν «αφήνει» περιθώρια στο σύγχρονο άνθρωπο, να δει πέρα από οπτικό του πεδίο και κυρίως πέρα από την σφαίρα δράσης, επέκτασης κι επικράτησης των προσωπικών του συμφερόντων. Αναλώνεται στην απομνημόνευση ιδεών και απόψεων, ακόμη και ξένων προς τα δικά του πιστεύω, που θεωρεί ότι θα τον καταστήσουν ισχυρό παίκτη στην «παρτίδα» όπου οι νικητές ενδεχομένως επιβάλλουν το ρυθμό που θα «χορέψει» το σύνολο των πολιτών σε τοπικό ή ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο.
Ο «υγιής» πολίτης μέλος του κοινωνικού συνόλου προσπαθεί και μπορεί, αν του δοθούν οι ευκαιρίες, να εκπληρώσει τα όνειρά του, να δημιουργήσει, να κερδίσει υλικά αγαθά, χρήματα, υπόληψη, κύρος…δόξα. Ο πολίτης του 21ου αιώνα, είναι ολοφάνερο πλέον, ότι διακατέχεται από το σύνδρομο του σύγχρονου δρομέα ταχύτατων αποστάσεων, ο οποίος δε χαίρεται τον αγώνα γιατί πρέπει να κερδίσει, δεν νιώθει την απόσταση γιατί δεν τη βλέπει, δεν αισθάνεται το χρόνο που περνά, τις χαρές που χάνει, το γέλιο που έχει σβήσει από τα χείλια του, την κατάθλιψη που χτυπά την πόρτα της οικογένειάς του, τέλος μπορεί και να φτάσει στο τέρμα της διαδρομής που έχει επιλέξει να τρέξει, όμως δεν θα το έχει συνειδητοποιήσει, γιατί ακόμη θα… τρέχει !
Όμως στο ίδιο και παράλληλο σύμπαν, ακριβώς δίπλα υπάρχουν κι εκείνοι που πρέπει να μπορούν, να έχουν το δικαίωμα να κάνουν τουλάχιστον όμορφα όνειρα. Οι «υγιείς» πολίτες πρέπει και οφείλουν να βοηθήσουν να δημιουργηθούν οι σωστές βάσεις, που χαρακτηρίζουν μια υγιή κοινωνία, για να μπορούν να ονειρεύονται οι άνθρωπου που δυστυχώς γεννήθηκαν για να ξεχαστούν. Άνθρωποι άρρωστοι (ψυχικά, σωματικά), που ξεχάστηκαν από τις οικογένειές τους, από τον φιλικό και συγγενικό τους περιβάλλον, μικρά παιδιά που ποτέ δε θα σκεφτούν τα ρούχα που θα φορέσουν, τ’ ακριβά παιχνίδια που θ’ τους αγοράσουν, τα παιχνίδια με τ’ άλλα παιδιά, τις γιορτές στο σχολείο και τη γιαγιά να τους λέει όμορφα παραμύθια. Άνθρωποι που έχουν φτιάξει έναν άλλο κόσμο που και οι ίδιοι δεν επέλεξαν, αλλά οφείλουν να προσπαθήσουν να ζήσουν όσο γίνεται καλύτερα και που τα βράδια προσπαθώντας να κοιμηθούν αναλύοντας(όπως κάθε υποκειμενικός άνθρωπος) την καθημερινότητα που βιώνουν, σίγουρα κάνουν όμορφα όνειρα, νιώθουν καλύτερα και ίσως ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη τους. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που ζουν σε ιδρύματα, θεραπευτήρια χρόνιων παθήσεων και που εξαρτώνται αποκλειστικά από άλλους, εξαρτώνται από την εργατικότητα, την υπευθυνότητα, την αγάπη των εργαζομένων αλλά από την συνεχή συμπαράσταση και ανθρωπιά των άλλων …ανθρώπων.
Η δική μας περίεργη εποχή και τα ιδανικά που προβάλλονται, από αυτούς που έχουν τη δύναμη, μπορούν να συμβάλλουν στην αφύπνισή μας και στην κατανόηση ότι το τελικό κέρδος μας απ’ αυτό το ταξίδι είναι πιθανό να μην περιορίζεται στα πρόσκαιρα υλικά αγαθά αλλά να επεκτείνεται στη χαρά που θα νιώσουν άνθρωποι που πραγματικά την έχουν ανάγκη, άνθρωποι, συμπολίτες μας που δεν θα αισθανθούν το άγχος να κερδίσουν περισσότερα χρήματα ή να δημιουργήσουν μεγαλύτερο προσωπικό, οικοδομικό, χώρο, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου που δε θα προβάλλουν τις απόψεις τους, τις ιδέες τους τα …όμορφα όνειρα έχουν τα βράδια που κοιμούνται.
Μέσα από την ανταπόκρισή όλων για βοήθεια και κυρίως μέσα από τη σωστή αποκρυπτογράφηση των μηνυμάτων που καθημερινά προβάλλονται και δέχεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος υπάρχει η πιθανότητα να αισθανθεί ο σύγχρονος άνθρωπος την ανάγκη για συμπαράσταση, για βοήθεια για αγάπη προς το συνάνθρωπο.
Η κοινωνία και καθετί που έχει ζωή πρέπει να θέλει και να μπορεί να ανανεώνεται, να στρέφεται προς τον άνθρωπο με την έννοια της επικοινωνίας, της ανταλλαγής απόψεων ακόμη και του συναγωνισμού γιατί διαφορετικά θα εκλείψουν όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί άμυνας που έχουν απομείνει και τελικά θα παραδοθεί σε λάθος «υγιείς» ανθρώπους και μηχανισμούς που δεν θα επιτρέπουν ούτε καν αυτά τα όμορφα όνειρα.
Ηλίας Γ. Βλάχος
Κοινωνιολόγος -Εκπαιδευτικός
Ο πολίτης του 21ου αιώνα, καθημερινά προσπαθεί να διαμορφώσει, να οργανώσει και συνάμα να ολοκληρώσει το δικό του πλαίσιο ιδεών και αξιών, δια μέσου του οποίου θα αναπτύξει δράσεις, που θα τον φέρουν να διεκδικεί τη θέση που του «αξίζει» στο υφιστάμενο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, στο οποίο αποτελεί μέλος, συνεργάτη και συμμέτοχο για όλα τα θετικά ή αρνητικά επιτεύγματα.
Η σημερινή, ταχύτατη, εποχή της ανταγωνιστικότητας και του εγωκεντρισμού δεν «αφήνει» περιθώρια στο σύγχρονο άνθρωπο, να δει πέρα από οπτικό του πεδίο και κυρίως πέρα από την σφαίρα δράσης, επέκτασης κι επικράτησης των προσωπικών του συμφερόντων. Αναλώνεται στην απομνημόνευση ιδεών και απόψεων, ακόμη και ξένων προς τα δικά του πιστεύω, που θεωρεί ότι θα τον καταστήσουν ισχυρό παίκτη στην «παρτίδα» όπου οι νικητές ενδεχομένως επιβάλλουν το ρυθμό που θα «χορέψει» το σύνολο των πολιτών σε τοπικό ή ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο.
Ο «υγιής» πολίτης μέλος του κοινωνικού συνόλου προσπαθεί και μπορεί, αν του δοθούν οι ευκαιρίες, να εκπληρώσει τα όνειρά του, να δημιουργήσει, να κερδίσει υλικά αγαθά, χρήματα, υπόληψη, κύρος…δόξα. Ο πολίτης του 21ου αιώνα, είναι ολοφάνερο πλέον, ότι διακατέχεται από το σύνδρομο του σύγχρονου δρομέα ταχύτατων αποστάσεων, ο οποίος δε χαίρεται τον αγώνα γιατί πρέπει να κερδίσει, δεν νιώθει την απόσταση γιατί δεν τη βλέπει, δεν αισθάνεται το χρόνο που περνά, τις χαρές που χάνει, το γέλιο που έχει σβήσει από τα χείλια του, την κατάθλιψη που χτυπά την πόρτα της οικογένειάς του, τέλος μπορεί και να φτάσει στο τέρμα της διαδρομής που έχει επιλέξει να τρέξει, όμως δεν θα το έχει συνειδητοποιήσει, γιατί ακόμη θα… τρέχει !
Όμως στο ίδιο και παράλληλο σύμπαν, ακριβώς δίπλα υπάρχουν κι εκείνοι που πρέπει να μπορούν, να έχουν το δικαίωμα να κάνουν τουλάχιστον όμορφα όνειρα. Οι «υγιείς» πολίτες πρέπει και οφείλουν να βοηθήσουν να δημιουργηθούν οι σωστές βάσεις, που χαρακτηρίζουν μια υγιή κοινωνία, για να μπορούν να ονειρεύονται οι άνθρωπου που δυστυχώς γεννήθηκαν για να ξεχαστούν. Άνθρωποι άρρωστοι (ψυχικά, σωματικά), που ξεχάστηκαν από τις οικογένειές τους, από τον φιλικό και συγγενικό τους περιβάλλον, μικρά παιδιά που ποτέ δε θα σκεφτούν τα ρούχα που θα φορέσουν, τ’ ακριβά παιχνίδια που θ’ τους αγοράσουν, τα παιχνίδια με τ’ άλλα παιδιά, τις γιορτές στο σχολείο και τη γιαγιά να τους λέει όμορφα παραμύθια. Άνθρωποι που έχουν φτιάξει έναν άλλο κόσμο που και οι ίδιοι δεν επέλεξαν, αλλά οφείλουν να προσπαθήσουν να ζήσουν όσο γίνεται καλύτερα και που τα βράδια προσπαθώντας να κοιμηθούν αναλύοντας(όπως κάθε υποκειμενικός άνθρωπος) την καθημερινότητα που βιώνουν, σίγουρα κάνουν όμορφα όνειρα, νιώθουν καλύτερα και ίσως ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη τους. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που ζουν σε ιδρύματα, θεραπευτήρια χρόνιων παθήσεων και που εξαρτώνται αποκλειστικά από άλλους, εξαρτώνται από την εργατικότητα, την υπευθυνότητα, την αγάπη των εργαζομένων αλλά από την συνεχή συμπαράσταση και ανθρωπιά των άλλων …ανθρώπων.
Η δική μας περίεργη εποχή και τα ιδανικά που προβάλλονται, από αυτούς που έχουν τη δύναμη, μπορούν να συμβάλλουν στην αφύπνισή μας και στην κατανόηση ότι το τελικό κέρδος μας απ’ αυτό το ταξίδι είναι πιθανό να μην περιορίζεται στα πρόσκαιρα υλικά αγαθά αλλά να επεκτείνεται στη χαρά που θα νιώσουν άνθρωποι που πραγματικά την έχουν ανάγκη, άνθρωποι, συμπολίτες μας που δεν θα αισθανθούν το άγχος να κερδίσουν περισσότερα χρήματα ή να δημιουργήσουν μεγαλύτερο προσωπικό, οικοδομικό, χώρο, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου που δε θα προβάλλουν τις απόψεις τους, τις ιδέες τους τα …όμορφα όνειρα έχουν τα βράδια που κοιμούνται.
Μέσα από την ανταπόκρισή όλων για βοήθεια και κυρίως μέσα από τη σωστή αποκρυπτογράφηση των μηνυμάτων που καθημερινά προβάλλονται και δέχεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος υπάρχει η πιθανότητα να αισθανθεί ο σύγχρονος άνθρωπος την ανάγκη για συμπαράσταση, για βοήθεια για αγάπη προς το συνάνθρωπο.
Η κοινωνία και καθετί που έχει ζωή πρέπει να θέλει και να μπορεί να ανανεώνεται, να στρέφεται προς τον άνθρωπο με την έννοια της επικοινωνίας, της ανταλλαγής απόψεων ακόμη και του συναγωνισμού γιατί διαφορετικά θα εκλείψουν όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί άμυνας που έχουν απομείνει και τελικά θα παραδοθεί σε λάθος «υγιείς» ανθρώπους και μηχανισμούς που δεν θα επιτρέπουν ούτε καν αυτά τα όμορφα όνειρα.
Ηλίας Γ. Βλάχος
Κοινωνιολόγος -Εκπαιδευτικός
Σχόλια